Hüseyin Hilmi Işık (rahmetullahi aleyh) buyurdular :

"Kardeşim, ilmihal dahil, dokuzlu kitaplarımızdan her gün bir veya iki sahife okumanızı istiyorum. Feyz alırsınız. Feyz demek, nur demektir. Nur kalbe yağar, kalbi temizler. Okudukça kalbiniz nurlanır ve okuduğunuzu anlamaya başlarsınız".

-Bir talebe her an hocasını düşünmelidir. Meselâ namaz kılarken, ben kılmıyorum, o kılıyor diye düşünürse, yaptığı ibadetten aldığı zevk farklı olur.

-Bir insan her işinde, her zaman hocasını düşünürse, ibâdetlerden çok zevk alır. Bu rabıta, zorlanmadan, kendiliğinden olmaya başlayınca, cezb ederek, uçurarak ilerletirler ve dünya işleri bu rabıtaya ma’nî olamaz.

-Arkadaşlar birbirlerini gördüklerinde büyükleri görmüş gibi olmalı. Böyle olmayan, büyükleri tanıyamaz. Arkadaşlar benim hatırım için birbirlerine küsmesinler.

-Bu okuduklarımızın, yazdıklarımızın, işittiklerimizin hepsi, bize Abdülhakîm efendi hazretlerinin hediyesidir. Onları görmeseydim, hiçbir şeyden haberimiz olmazdı.

-Farzlar yanında, nafilelerin hiç kıymeti yoktur. Nafile ibadeti yaparken, bir farzın gecikmesine, haram veya mekruha sebep olursa, o nafile ibadeti yapmak günah olur.

Kardeşimiz Mehmed Darende, ömrünü din-i İslam’a hizmetle geçirdi. Bütün düşüncesi hizmet idi. Kalbinde İslam’a hizmet düşüncesinden başka bir şey yok idi. Emr-i maruf yapması, İslamiyeti yayma gayreti akılla anlaşılamayacak derecede idi. Emr-i maruf için istirahatini terk etti. Gecesi gündüzü, her anı hizmet etmeyi düşünmekle ve Allahü teâlânın dinini tebliğ etmekle geçti. Zaten başka hiçbir düşüncesi yok idi. Ömrünü din-i İslam’a hizmet için vakfetmişti. Adapazarı’nda yol kenarında bulunan kalabalık bir kahvehane görünce oraya girdi. Bu kahvede bulunanlara yarım saat emr-i maruf yaptı. Ehl-i sünnet âlimlerinin eserlerinin üstünlüğünü ve kıymetini anlattı. Kahvehanede bulunanların hepsi onun anlattıklarına hayran oldular. İçlerinde Se’adet-i Ebediyye kitabı da bulunan takım halindeki kitapları kapışarak aldılar. Sonra abdestli olarak diğer bir kahvehaneye gitmek için yolun bir kıyısından diğer bir kıyısına geçerken, bir otomobil kendisine çarpması neticesinde şehid oldu. Şimdi sevdiklerine kavuştu. Ey Mehmed Darende; aramızdan ayrılmakla bizleri mahzun ettin. Kevser şarabına, Cennet nimetlerine ve hurilere kavuştun. Bu nimetler sana âfiyet olsun. İnşâallah ahırette bizlere de şefaatçi olursun. Ey Darende, bu mübarek hizmetleri senin bıraktığın yerden bizler devam ettireceğiz. Bu hususta müsterih ol kardeşim.

-Neyle uğraştığımıza bakmalıyız. Yaptığımız iş ibâdet dahi olsa, nafile ibadet farzın kaçmasına sebep olursa, o nafile ibadet haram olur.

-İslâmiyyetde zamana göre bazı mübahlar değişir. Emr ve yasaklar hiç değişmez. Emr ve yasakları da ancak sahibi değişdirir. Mübahların değişmesi ise ba’zan haram olur, ba’zan farz olur.

-Bir odada üç şeyden biri varsa, üç şeyden mahrum kalınır. İçki, oyun aletleri, çalgı aletleri varsa, o odada kılınan namaz mekruhtur, dualar kabul olmaz, o odaya rahmet melekleri girmez.

-İbadet yapmak yakîn elde etmek içindir. Yani hakiki îmâna kavuşmak içindir.

-İbadetini ihlassız yapan, bir gün sapıtabilir.

Bu müessese Ehl-i sünneti yaymak için kurulmuştur. Canlı cansız herkese hizmet için kurulmuştur. Almak değil, vermek için kurulmuştur. Diğer cemaatler almakta paylaşamadığı için parçalanmıştır, bizde almak yok, vermek vardır. Bizde almak öldükten sonradır. Ölmeden almak yoktur. Bizim hayat kabirde başlar.

-İbâdet, sadece emirleri yapmak değildir, yasaklardan kaçmak da ibadettir ve emirleri yapmaktan daha kıymetlidir.

-Bir haramdan sakınmak, bütün dünyanın ibâdetlerinden kıymetlidir.

-Bir ibadet farzsa, öğrenmek de farzdır. Sünnetse öğrenmek de sünnetdir. Hem kendi öğrenecek, hem de çoluk çocuğuna öğretmelidir.

-İbadetler halis olması lâzım, yani Allah için olması lâzım. Bir de sahih olması için şartlarına uygun olması lâzımdır.

Hiçbir müslimân üzüntüye düşmesin, ye’se kapılmasın. Allahü teala sure-i Kehfin son ayetinde müjde veriyor, söz veriyor. Buyuruyor ki; Kim ihlasla ibadet yaparsa, gideceği yer Cennettir. Allahü teala söz veriyor. Ama ihlas şartıyla. İhlassız amel, felakettir.

Kitaplarımızın hepsine şu ilaveyi yapacağız efendim: Peygamberimiz sallallahü aleyhi ve sellem buyurdu ki; Allahü tealanın çok sevdiği kimse, dinini öğrenen ve başkalarına öğretendir. Dininizi islam âlimlerinin ağızlarından öğreniniz. İslam âlimlerinin sohbetlerinden öğreniniz. Hakiki âlim bulamayan, Ehl-i sünnet âlimlerinin kitablarından öğrenmeli ve bu kitabların yayılmasına çalışmalıdır. İlim, amel ve ihlas sahibi olan müslimana islam âlimi denir. Bu üçünden biri noksan olup da, kendini âlim tanıtana ulema-i su', kötü din adamı, yobaz denir. İslam âlimi, dinin bekçisidir. Ulema-i su', şeytanın yardımcısıdır. Bizim kitaplarımız hep Ehl-i sünnet âlimlerinin kitaplarından nakildir, bize ait bir kelime bile yoktur. Elhamdülillah, Ehl-i sünnet âlimlerinin kitablarının tercümesidir, nakildir.

-Herkes ameli ile azap görecek. Ameli karşılayacak herkesi kıyamet günü. Lisan, amelin tercümanıdır.

-Küfürden sonra en büyük günâh gıybet etmektir. Gıybet edene ma’nî’ olmak çok sevabdır. Birini içki masasına çağırsalar, harâm olduğu için gitmese nasıl sevab kazanırsa, gıybet edene ma’nî’ olmak da aynı, hatta daha mühimdir.

-Allahü teala, günâh işleyip de boynunu büküp tevbe edenleri severmiş. Hiç günâh işlemeyip de, benim gibi var mı diyenleri sevmezmiş.

-Hadis-i kudside buyuruluyor ki, bir kulum farzları yapar, haram işlemez, sünnetleri terk etmez, geceleri teheccüd namazı da kılarsa, ben bu kulumu severim. Ben bir kulumu seversem, o benimle görür, benimle işitir, benimle gider. İşte ben, onun her duasını kabul ederim. Şeytan, farzları küçük gösterip, nafileleri çok büyük gösterir.

-Yatarken Kul’eûzüleri okuyun, Efendi hazretlerinin sünnetidir. Efendi hazretleri vefatına yakın Ankara’da her akşam sesli olarak üçer tane Kul’eûzüleri bana okutturur, üflettirirdi. Sonra örter çıkardım.

Kitaplarımız elhamdülillah her yere yayılıyor. Efendi hazretleri, Bâyezîd Camiinde bir vaazında, " İslam ateşi söndü, islam ateşinden sadece bir kıvılcım kaldı. İnşâallah bu kıvılcım tekrar tutuşacak" buyurmuştu. İnşâallah, bu kıvılcımı bizim kitaplarımız tutuşturacak.

-İslamiyet Allaha giden yoldur. Dinin emir ve yasaklarına uyan, dünya ve ahirette mesud olur.

-Allahü tealayı tanımak demek, Ona itaat etmek demektir, Ona iman etmek demektir. Allahü tealanın haramlarına, yasaklarına dikkat etmek demektir.

-Bir ibadet ne kadar rıza-i ilahi için olursa, buna İhlâs diyoruz, Allah indinde o kadar makbuldür. Din kardeşliğinde bu esastır. Onun için, uyusa da makbuldür, uyanık olsa da makbuldür.

-“Allahümme innî eûzü bike min hemezâtişşeyatîn.” Ya Rabbi, şeytanların aldatmasından, şeytanların şerrinden sana sığınırım. Bunu Efendi hazretleri çok okurdu.

-Cuma günleri mevtaların ruhları, tanıdıklarına, evlatlarına gelirler, bir hediye beklerler, bir Yâsîn-i şerif okusa da, sevabını bana hediye etse diye beklerlermiş.

Efendim, Efendi hazretleri bize (Şevahidün nübüvve) kitabını okurdu. Kayınpederime de ders olarak okuturlardı. Biz onun arabisini yayınladık. Türkçesi de baskıdadır. İnşâallah kısa zamanda çıkar. Alır okursunuz. Onu okuyan Resulullah efendimize âşık olur.

-Farzlardan sonra Allahü tealayı en çok sevindiren ibadet, bir mü’mini sevindirmektir.

-Âyat-ı hırz, muhafaza âyetleridir, her hastalığa ve derde iyi gelir.

-İki kelime vardır, söylemesi kolaydır, kıyamet günü sevabı, hesabı çok ağırdır. Bu iki kelime “Sübhanâllahi ve bihamdihi, sübhanâllahil azîm”dir.

-“Allahümmagfirli velivâlideyye, veli üstaziyye, velil mü’minine vel mü’minat, vel müslimîne vel müslimât, el ahyâi minhüm vel emvat. Birahmetike yâ erhamerrahîmîn” Bu istigfâr, günahların affedilmesine sebep olur. Günahı olmayanlar için ise; ileride günah işlemekten korunması içindir. Günah işlemeyecek hale gelmek içindir.

-Meyveyi ortadan almak câizdir. Yemeği sadece önünden almalıdır.

Seadet-i Ebediyye kitabını İslâm âlimlerinin eserlerinden terceme ederek hazırladık, fekat içinde bize âit bir kelime yoktur. Ba'zan açıklama olarak koyduklarımızı da köşeli parentezle belirttik. Bu kitabı çok okumak lâzımdır. Ben de devamlı okuyup istifâde ediyorum. Peygamberimiz sallallahü aleyhi ve sellem buyurdu ki: "Allahü teâlânın çok sevdiği kimse, dinini öğrenen ve başkalarına öğretendir."

-Hatadan dönmek de çok sevabdır.

-Gecenin şükrü, sabah namazına vaktinde kalkabilmekdir.

-Kevser şerâbı demek, kevser şerbeti demektir. Şimdi, haram olan hamr’a şarab diyorlar. Şarab şerbet demektir.

-Dualar red olmaz, yeter ki ihlâsla olsun.

-Ramezân-ı şerif şüpheli olunca, Şevval ayında iki gün kaza tutulur. Zaten Şevval ayında altı gün tutuluyor, ikisine kaza niyyet edilir.
Her gün otuz-kırk mektûb okuyorum. Her yerde Ehl-i sünnet medreseleri var efendim. Bu küfr zamanında bile gene var diye şaşırıyorum. Kitâblarımızı alıp da okuyanlar, bize mektub yazıp; “Siz hakîkî Ehl-i sünneti, Resûlullahın yolunu yayıyorsunuz” diyorlar. Çoğu yeri vehhâbîler istîlâ etmiş. Bizim kitâbları okuyanlar; “Biz bunlara cevab veremiyorduk. Ama sizin kitâblarınız gelince cevap veriyoruz. Tutunamıyor, kaçıyorlar” diyorlar. Hak gidince, bâtıl kaçıyor tabii.